Czekając na „Ekstradycję” – „Wyrok” Remigiusza Mroza

Macie sentyment do jakiejś książki lub całej serii? Osobiście uwielbiam serię z Joanną Chyłką Remigiusza Mroza, który swoją drogą jest chyba ostatnimi czasy najbardziej płodnym polskim pisarzem (ale gdzie mu tam do Kraszewskiego?! Ponad 220 powieści w 400 tomach, a do tego opowiadania, nowele i inne! Swoją drogą, może w przyszłości na blogu pojawi się „Hołota”?). Przygodę z powieściami pana Mroza zaczęłam dwa lata temu od serii z komisarzem Forstem, która mnie zaciekawiła i wciągnęła do tego stopnia, że zarywałam noce nie mogąc się oderwać.

Następna była seria z Joanną Chyłką… I tu wchodzi ona. Cała na czarno. W koszulce z Eddie’m i skórzanej kurtce. Przy brzmieniach Afraid to shoot strangers. Od pierwszego tomu do siódmego tak samo jak przy Forście zarywałam noce, żyłam każdą sprawą i kibicowałam Zordonowi w jego wspinaczce po szczeblach adwokackiej kariery. Później już czekałam na każdą kolejną książkę i kiedy tylko pojawiały się w księgarniach natychmiast je kupowałam i czytałam z wypiekami na twarzy.

„Wyrok” to już 10 (!) tom tej serii, w którym mecenas Oryński po zdanym egzaminie adwokackim ma zastąpić Joannę Chyłkę w kancelarii Żelazny & McVay. Młody adwokat dostaje swoją pierwszą całkowicie samodzielną sprawę – dostaje jest tutaj dużym niedopowiedzeniem, ponieważ Piotr Langer junior, który towarzyszy bohaterom od pierwszego tomu, zmusza Zordona do obrony pewnego chłopaka z Poznania. Zdaje się, że coś łączy Langera z chłopakiem, ponieważ bardzo zależy mu na obronie, jednak nic na to nie wskazuje.

Chłopak zostaje oskarżony o okrutne zabójstwo, wzorowane na tym, o które był oskarżony Langer w pierwszym tomie. Wszystko wskazuje na to, że to właśnie on jest winny, nie ma alibi, plącze się w zeznaniach. Nawet Chyłka jest przekonana, że nie ma szans na wygranie tej sprawy.

Nie da się nie zauważyć, że Remigiusz Mróz w tym tomie bardziej skupił się na relacji bohaterów, niż na samym wątku kryminalnym. Sama sprawa nie wciąga, jak w poprzednich tomach, chociaż postać Langera, jak zwykle miesza i napędza akcję. Zaletą tej książki, jak i całej serii jest kreacja bohaterów – ciężki charakter Chyłki, cięty język i humor, a także Zordon – jej całkowite przeciwieństwo. Jak zwykle u Mroza podczas czytania miałam tak, że już zaczęłam sobie układać w głowie, jak może skończyć się ta historia, ale zwrot akcji sprawił, że złapałam się za głowę. Według mnie końcówka była przerysowana i w porównaniu do pierwszej części trochę jej brakuje, ale ze względu na ten sentyment do Chyłki cały czas czekam na nową część. Zdaję sobie sprawę, że proza Mroza to nie wyżyny literatury, ale opowiadane przez niego historie dobrze mi się czyta. To dobra odskocznia od literatury, którą muszę czytać na co dzień ze względu na studia lub pracę magisterską. Do tego to całkowicie moje klimaty – wyrazista główna bohaterka i kryminał, czego chcieć więcej? Ze względu na moją sympatię do tej serii ocena może być delikatnie zawyżona, ale chyba każdy ma taką książkę ;) Polecam Wam tę serię obecnie, kiedy zostajecie w domu ze względu na zagrożenie zakażeniem. Zdjęcie zostało wykonane jeszcze pod koniec września ubiegłego roku, ja #zostajewdomu i czekam na „Ekstradycję”.

Czytaliście już jakąś książkę Remigiusza Mroza?

Moja ocena 7/10

„ - Wszystko ma swoje granice, Kordian. Nawet miłość.               

  - Mylisz się. - odparł bez wahania, i to nie tylko dlatego, że chciał ją przekonać. - Ona nie zna barier, reguł czy ograniczeń. Owszem, czasem umysł je widzi, ale serce nigdy.”

Mróz R., Wyrok, Wydawnictwo Czwarta Strona, Poznań 2019.