Zaginiona powieść mistrza – Mario Puzo „Sześć grobów do Monachium”

 Po długim czasie mojej nieobecności wezmę na tapet książkę, która wywarła na mnie ogromne wrażenie. Sięgnęłam po nią niedawno, chociaż już wcześniej słyszałam o niej różne opinie. Ten, kto mnie zna, dobrze wie, że jestem ogromną fanką Maria Puza, autora legendarnego „Ojca chrzestnego” (swoją drogą jednej z moich ulubionych książek). Puzo wydał tę książkę w 1967 roku, krótko przed powieścią o mafijnej rodzinie Corleone, pod pseudonimem Mario Cleri.

„Sześć grobów do Monachium” to mroczny i pełen okrucieństwa thriller z akcją umiejscowioną w Europie tuż po II wojnie światowej. Głównym bohaterem jest młody kapitan amerykańskiego wywiadu Michael Rogan, który szuka zemsty. W czasie wojny pojmany przez gestapo, został przewieziony wraz z ciężarną żoną do Niemiec, by zostać brutalnie przesłuchany przez siedmiu oprawców. Niemcom zależało na tym, by Rogan zdradził im klucze do wojskowych szyfrów, aby je zdobyć posuną się do najgorszego. Christiane – żona głównego bohatera umiera torturowana, a on sam ledwo uchodzi z życiem. Dziesięć lat później powraca do Europy, by wymierzyć sprawiedliwość nazistowskim bestiom.

Powieść tę przeczytałam jednym tchem. Od pierwszych stron można poczuć jej mroczny klimat, akcja toczy się wartko, a każdy wątek jest interesujący. Pokazuje, jak wielkie może być pragnienie zemsty i chęć wymierzenia sprawiedliwości, które nadają sens życiu głównego bohatera.

Największym plusem tej książki są bohaterowie, których psychologizacja mocno nas wciąga i daje do myślenia, czym napędzana jest chęć zemsty. Znajdziemy tutaj wiele zwrotów akcji powodujących palpitacje serca, a także rozszarpujący metaforycznie wnętrza finał, poniekąd przewidywalny, ale uderzający w czytelnika jak rozpędzony pociąg.

Puzo jest mistrzem tworzenia napięcia i grania na emocjach swoich czytelników. Porywa nas od pierwszego słowa do ostatniej kropki i funduje wiele wrażeń. Zarówno w „Ojcu chrzestnym” jak i w „Sześciu grobach do Monachium” mamy niezapomnianych bohaterów, którzy może i nie są wzorami do naśladowania, ale ich kreacje są po prostu doskonałe i niepowtarzalne.

Cóż dodać więcej? Brawa dla mistrza!

Moja ocena: 9/10

„Rząd w Rzymie uważał, że zbyt wielu Sycylijczyków atakuje się nawzajem z zasadzki zza kamiennych murów, toteż doszedł do wniosku, że ograniczenie ich wysokości zredukuje liczbę morderstw. Cóż za głupota. Nic nie powstrzyma ludzi przed wzajemnym zabijaniem się. Zgadzasz się ze mną?”

Puzo M., Sześć grobów do Monachium, Wydawnictwo Albatros, Poznań 2013.